Martyn Joseph (UK) tiltle: 1960 music: Americana release date: 2021 label: Pipe Records promo: Lucky Dice Music (Sandra Zuidema) booking: LDM Bookings info artist: Martyn Jospeh © Rootsville 2019

Het jaar komen af te sluiten met wonderlijke luister albums doet de pandemie zorgen meteen in de prullenmand verdwijnen, en dit is ook het geval met "1960" van de Welshman Martyn Jospeh. Vorig jaar werd Martyn Joseph 60, dus het leek alleen maar passend om een album te maken dat reflecteert op zijn zes decennia en zijn groei om de man te worden die hij nu is, of meer specifiek de 40 jaar die hij als singer-songwriter heeft doorgebracht. Als zodanig is "1960" een van de meest persoonlijke albums die hij ooit heeft gemaakt, openend met het eenvoudige, getokkelde "Born Too Late", en met John Smith op slide

1960 is een 'coming of age'-plaat, maar niet zoals we de uitdrukking kennen. De leeftijd van zestig jaar, die Joseph vorig jaar bereikte, net toen de wereld op slot ging. Misschien betekende die samenloop van gebeurtenissen, met de daarmee gepaard gaande isolatie en opschorting van liveshows, een persoonlijker record, een soort zelfonderzoek was onvermijdelijk. De klankkleur van deze ruwe diamant doet je bij wijlen denken aan deze van de "Boss". Luiter maar eens naar de langzame wals "Trying To Grow".

Familieherinneringen vormen het hart van Felt So Much, dat zich in een warm, zacht rollend tempo ontvouwt met Nigel Hopkins op piano en een orkestraal arrangement. Het nummer herinnert aan het reizen in de auto van zijn vader als kind in 1965, en sprak over intense emotionele momenten bij het nadenken over "het grote wijde universum van de liefde" en "het gezegende geschenk van kinderen die je aan de toekomst en de aarde binden".

'Shadow Boxing' is een lied voor en over Martyns vader, nu in een verpleeghuis, en een speelse aanval van schaduwboksen die jeugdherinneringen naar boven bracht en een van de uitgangspunten van de hele plaat werd. “The bottom line is love”, zingt hij in het slotkoor. "Dat heb je me geleerd." Het laatste nummer, 'This Light Is Ours', ongetwijfeld geïnspireerd door Martyns religieuze overtuigingen, brengt een zekere mate van positiviteit, maar hij voegt onaangekondigd een versie van 'Wichita Lineman' toe. Hij neemt Jimmy Webbs ode aan de eenzame buitenman met zijn countryvibe en maakt er een cri de coeur van tegen zijn vrouw om bij hem te blijven. Het was de versie van Glen Campbell die de tienjarige Martyn Joseph ertoe bracht de gitaar ter hand te nemen en dit brengt ons terug bij het begin van zijn verhaal.

 

tracks:

01 Born Too Late
02 Felt So Much
03 House
04 Down To The Well
05 We Are Made Of Stars
06 Trying To Grow
07 Under Every Smile
08 Into Your Arms
09 Shadow Boxing
10 There Is A Field
11 This Light is Ours